ചാപല്യമെനിക്കൊരു ശാപമായ്‌ ചിരിക്കവേ
ക്ഷണികമെന്‍ പേടിയെ
മഹാഗര്‍ത്തമാക്കുമെനാത്മാവേ
ശപിക്കട്ടെ നിന്നെ ഞാന്‍ ...
പേടികള്‍ തിരകളായുയരാവേ
മനസിലോരായിരം പ്രേതങ്ങള്‍ ,
ഭൂതങ്ങള്‍ പലതരം ...അങ്ങനെ –
വലിഞ്ഞു മുരുകുന്ന വേദന നീ അറിഞ്ഞിട്ടിലായിരിക്കാം
കണ്ണുകളിലേക്ക് ഉരുണ്ടു കയറുന്ന
ആ ഇരുട്ട് നീ കണ്ടിട്ടില്ലയിരിക്കാം
ഉറക്കയൂരക്കെ കരഞ്ഞിട്ടും
കേള്‍ക്കാതെ സുഖ നിദ്രയിലാളുന്ന –
നിന്നിലെ നീയാവാനാനെനിക്കിഷ്ടം !
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ